müşahit

müşahit

arapça şhd kökünden geliyor, “tanıklık eden” anlamında. sandık başında “gözlemci” olarak görev alan kişi, oylar çalınmasın, hile hurda olmasın. oyların çalınması hiç bu kadar büyük bir mesele olmamıştı diye hatırlıyorum memleket seçimlerinde. dahası hatta mesele bile olmamıştı. çöplükten çıkan oy çuvalları, sağda solda yakılan oy pusulaları olağan işlerdi ve zaten farketmezdi. seçim sonrasının eğlence konularıydı bunlar. şimdi, müşahitliği hayati bir mesele haline getiren temel bir fark var. “fark” yaratma ihtimali. sebepleri de malum, bizim “sağır sultan” bile duydu! iktidardakilerin tescilli hırsızlığı endişeleri artırıyor, iktidar olanlarsa müşahitlerden sıkıntı duyuyor haliyle; asıl mesele, belki de ilk kez gerçekten “tek bir oy”un bile sonraki günün anlamını belirleyeceği duygusunun derinleşmiş olmasıdır. bu duygunun hem geçmişe, hem de geleceğe uzanan bir anlamı var. en son -önceki gün- diyarbakır’daki hdp mitinginde dört kişinin ölümü ve yüzlerce insanın yarlanmasına sebep olan “faili meçhul” bombalar, durumun tam da böyle olduğunu gösteriyor. sonrasında, olası sonuçlara göre gidişatın gerçekten umulduğu gibi olup olmamasının bile önemi yok. tanıklık, hayatta kalanın hatırlama sorumluluğudur, hatırlamaksa düz bir “akla getirme“ değildir burada, “artık ölülere ait olan geçmiş”in hakikatine tanıklıktır. bir gelecek arzusuyla elbette. “sandık gözlemcisi” herhalde ilk kez “müşahit” oluyor.